Не.Перамовы — гэта не ўзнагарода. Гэта інструмент, які ва ўсім свеце выкарыстоўваюць падчас крызісаў, каб ратаваць жыцці.

Выбар дыялогу не азначае адмову ад прынцыпаў.

Ён азначае абарону тых, хто заплаціў цану за прынцыпы, якія мы ўсе падзяляем.

Мы дзейнічаем не на даверы — мы дзейнічаем на фактах. Вызваленне больш за 300 чалавек з 2024 года — гэта факт. Патрэба рэжыму выйсці з міжнароднай ізаляцыі — гэта таксама факт.

У перамовах давер не даецца загадзя — ён ствараецца праз дзеянні. Адно вызваленне — гэта крок, адказ на яго — наступны крок. Так пачынаюць рухацца нават самыя неверагодныя працэсы.

Зараз працэс ідзе павольна. Наша задача — дапамагчы яму паскорыцца.

Наша канчатковая мэта — спыненне рэпрэсій, а не гандаль імёнамі.
Але гэта не адбудзецца адразу.

Для тых, каго вызвалілі, свабода значыць усё. Гэта не проста лічба — гэта жыццё, сям’я, будучыня. Мы не можам зводзіць усё да бухгалтарскага балансу: колькі выйшла і колькі трапіла за краты.

Давайце перастанем гаварыць пра лічбы — і пачнём гаварыць пра жыцці.

Вызваленне палітвязняў, змяншэнне і, урэшце, спыненне дзяржаўных рэпрэсій, дэскалацыя і канец міжнароднай ізаляцыі — гэта не мэты «на ўскрайку».
Гэта — нацыянальная зацікаўленасць Беларусі.

Наша ініцыятыва прапануе рэалістычны, канструктыўны шлях наперад.
Ён выгодны грамадзянскай супольнасці, ён выгодны дзяржаве і спрыяе рэгіянальнай бяспецы.

Цяпер не час для далейшай палярызацыі. Цяпер час шукаць шлях наперад — разам.

Тады рэгіянальны кантэкст быў іншым. Іншымі былі і адносіны паміж дзяржавай і грамадствам — і сталасць беларускай нацыі.

Сёння рух наперад азначае ўзяць адказнасць за нашу краіну. Гэта значыць прызнаць гэты крызіс нашай нацыянальнай праблемай — і сустрэць яго са сталасцю: праз дыялог.